بهترین مدرس سرمایه گذاری ، اقتصاد برای مدیران ، بازار مسکن ، ارز، طلا....

مدرس حرفه ای سرمایه گذاری ، اقتصاد برای مدیران ، تحلیل گر بازارهای موازی ، کارشناس صدا و سیما ، مدرس بازار مسکن  ، دکتر امیر صبوری

رشد اقتصادی :

رشد اقتصادی را می توان به عنوان افزایش یا بهبود ارزش بازار تعدیل شده با تورم کالاها و خدمات تولید شده توسط یک اقتصاد در یک دوره زمانی معین تعریف کرد.  آماردانان به طور معمول چنین رشدی را به عنوان درصد افزایش در تولید ناخالص داخلی واقعی یا تولید ناخالص داخلی واقعی اندازه گیری می کنند.[1]

 نرخ رشد واقعی تولید ناخالص داخلی، 1990-1998 و 1990-2006، در کشورهای منتخب

 نرخ تغییر تولید ناخالص داخلی، جهان و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، از سال 1961
 رشد معمولاً به صورت واقعی محاسبه می شود - یعنی شرایط تعدیل شده با تورم - برای از بین بردن اثر تحریف کننده تورم بر قیمت کالاهای تولید شده.  اندازه گیری رشد اقتصادی از حسابداری درآمد ملی استفاده می کند.[2]  از آنجایی که رشد اقتصادی به عنوان درصد تغییر سالانه تولید ناخالص داخلی (GDP) اندازه گیری می شود، تمام مزایا و معایب آن معیار را دارد.  نرخ رشد اقتصادی کشورها معمولاً با استفاده از نسبت تولید ناخالص داخلی به جمعیت (درآمد سرانه) مقایسه می‌شود.[3]

 "نرخ رشد اقتصادی" به نرخ هندسی رشد سالانه تولید ناخالص داخلی بین سال اول و آخر در یک دوره زمانی اشاره دارد.  این نرخ رشد نشان دهنده روند سطح متوسط ​​تولید ناخالص داخلی در طول دوره است و هرگونه نوسان در تولید ناخالص داخلی حول این روند را نادیده می گیرد.

 اقتصاددانان از افزایش رشد اقتصادی ناشی از استفاده کارآمدتر از نهاده ها (افزایش بهره وری نیروی کار، سرمایه فیزیکی، انرژی یا مواد) به عنوان رشد فشرده یاد می کنند.  در مقابل، رشد تولید ناخالص داخلی ناشی از افزایش مقدار نهاده های موجود برای استفاده (برای مثال افزایش جمعیت، یا قلمرو جدید) به عنوان رشد گسترده به حساب می آید.[4]

 توسعه کالاها و خدمات جدید باعث رشد اقتصادی نیز می شود.[5]  همانطور که اتفاق می افتد، در ایالات متحده حدود 60٪ از هزینه های مصرف کننده در سال 2013 صرف کالاها و خدماتی شد که در سال 1869 وجود نداشت.[6]